دو ترس

از حکمتهاى امام صادق «علیه السلام»:
المؤمنُ بینَ مخافتین: ذنبٌ قد مضى لا یدری ما یصنع اللّه فیه. وعمرٌ قد بقى لا یدری ما یکتسب فیه من المهالک، فهو لا یَصبَح الا خائفاً ولا یمسى الا خائفاً ولا یَصْلَحُهُ الا الخوف.

^{(تحف العقول صفحه 377)}

 دو بیم همواره مؤمن را در میان گرفته است.
 یکى بیم آن گناهى که از او سر زده و نمى‏داند خداى متعال با او چه خواهد کرد، بسیارى از گناهان را انسان فراموش مى‏کند، اما در دیوان الهى محفوظ است.
 بیم دوم مؤمن از آینده اوست، نگران است که در این باقیمانده عمر چه خواهد شد آیا آن اراده و عزم راسخ در پیمودن صراط مستقیم باقى خواهد ماند یا در لغزشگاههاى زندگى خواهد لغزید و زنده نگه‏داشتن همین حالت نگرانى و دغدغه از گذشته و آینده است که مؤمن را به مراقبت و تقوى سوق مى‏دهد.