از حکمتهاى امام صادق «علیه السلام»: یا بُنى من یَصحبْ صاحِبَ السوءِ لایَسلم ومن لا یُقَیِّدْ الفاظهَ یندمْ
ومن یدخُلْ مَداخلَ السوء یتهمْ. قلت: یا ابن بنت رسولاللّه فما
الثلاث اللواتى نهاک عنهن؟ قال (علیه السلام): نهانى ان اصاحب
حاسد نعمة وشامتا بمصیبةٍ او حاملَ نمیمةٍ.
(تحف العقول صفحه 377)
دوست بد، در همه مراحل زندگى اعم از کودکى، نوجوانى و...
انسان را از راه منحرف مىکند و هر کس که در سخنان خود،
تعقل و تدبر نکرده هر چه به دهانش آمد بگوید سرانجام پشیمان
مىشود. هر کس که در مراکز سوء قدم نهد متهم مىشود و انسان نباید با
حسود و سخنچین و کسى که در مصیبت دیگران آنان را شماتت
مىنماید، مصاحبت کند.
این دستور العملها، همان است که در قرآن کریم به نام حکمت
نامیده شده است که گرچه در ظاهر امور عادى به نظر مىرسد
اما اساس بناى زندگانى عقلائى را تشکیل مىدهد و اگر این
معارف را با عمق جان درک کرده و به آنها عمل کنیم، هرگز در
زندگى ضرر نمىبینیم.
|