ما و اصحاب کهف

قصه اصحاب کهف قبل ازقرآن هم در میان مردم رایج بوده . مکث انسان در دنیا و اشتغالش به زخارف آن مانند قضیه اصحاب کهف است که وقتی بیدار شدند خیال کردند روزی یا پاره ای از روز را خوابیده اند، انسانها نیز وقتی روز قیامت سر از بالین خاک بر می دارند فکر می کنند یک روز یا پاره ای از روز خوابیده اند، و خیال می کنند جز زمان اندکی در دنیا نبوده اند . این داستان همواره برای آنها که گوش شنوا دارند عبرت انگیز و یاد آور روز رستاخیز و غفلت انسانها از گذشت سریع دوران است. داستان اصحاب کهف خیلی هم عجیب نیست (ام حسبت ان اصحب الکهف و الرقیم کانوا من آیاتنا عجبا؟9) در واقع شبیه این داستان برای همه به نحوی تکرار می شود وچیز جدیدی نیست که خیلی تعجب آور باشد. غالب افراد سالها فریفته زندگی مادی و زرق و برق آن شده غافل از معاد روزگار خود را سپری می کنند،اما ناگهان مرگ آنها را در میابد و هنگامی که عرصه قیامت برپاشد زندگی چند ده ساله خود را یک روز یا ساعتی از آن می پندارند